ლელა ცუცქირიძე.
Posted on: 02/05/2011
მორჩა, მომწყინდა ასე ცხოვრება, თუ ამას ცხოვრება ჰქვია საერთოდ!
დილაადრიან ადექი, უკეთე ერთს – ჰერკულესის ფაფა, მეორეს – ერბო–კვერცხი, მესამე ერბოკვერცხსა და ჰერკულესს ვერ იტანს და აუცილებლად თხლად დაჭრილ პურზე კარაქიც თხლად უნდა გადაუსვა. მეოთხე თვითონ მე ვარ, მაგრამ მე ბევრი არც არაფერი მინდა. უბრალოდ, ცოტა ხნით მაცადონ. ჩემთვის, წყნარად დავჯდე ამოჩემებულ სკამზე, ამოჩემებულ პოზაში. ამოჩემებული ჭიქით შავი, თურქული ყავა დავლიო და მოვწიო ერთი ღერი სიგარეტი.
მშიერ-მწყურვალთა დაპურების შემდეგ თავპირისმტვრევით უნდა შევარდე აბაზანაში, რომ ყველას მოასწრო , თორემ სამსახურში ისეთ დროს მოგიწევს მისვლა, როცა წესით, უკან უნდა ბრუნდებოდე. სამსახურსაც იტან რა, იმიტომ, რომ გარეთ გადიხარ და თან შენი ერთი ლარიც გაქვს. მერე უნდა მოვარდე უკან, აკეთო სადილი და ვახშამი, რეცხო ჭურჭელი, ალაგო არეული სახლი, რომელიც მანამდე ირევა, სანამ ბოლომდე დაალაგებ. რეკო ტელეფონზე, რომ შენი ოჯახის გზაარეული ყოჩი ხრამში გადაჩეხვამდე მოაბრუნო უკან. რეკო შვილებთანაც, რომ ისინიც, ოღონდ არა ყოჩები, არამედ გზაარეული ბეკეკოები სახლში მორეკო, დააპურო, მიეფერო, რომ როგორმე დაიძინონ და შენ კი, ცოტა ხნით განმარტოვდე საკუთარ თავთან, როცა აღარც ფიქრია და აღარც ოცნება, აღარც წარსული და აღარც მომავალი და საერთოდაც, გავიწყდება, რომ უნდა გეფიქრა და გეოცნება.
დილით კი ყველაფერი იწყება თავიდან.
Hello world!
Posted on: 02/05/2011
Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!
veronika 